महिलांच्या लैंगिक आनंदावर बोलणं अजूनही टॅबू का?
(“Pleasure Gap” विषयी चर्चा – समाज महिलांच्या इच्छांना मान्यता का देत नाही?)
महिलांच्या लैंगिक आनंदावर बोलणं अजूनही समाजात लाज, अपराध आणि दुटप्पीपणाशी जोडलं जातं. “Pleasure Gap” म्हणजेच महिलांच्या इच्छांकडे दुर्लक्ष करण्यामागचं सत्य जाणून घ्या या संवेदनशील आणि विचारप्रवर्तक मराठी लेखातून.
१. एका शांत विषयाची किंकाळी
रात्रीची वेळ होती. शहर झोपलं होतं, पण कविता जागी होती. तिला झोप येत नव्हती – तिच्या शरीरात काहीच त्रास नव्हता, पण मनात अस्वस्थतेचं वादळ होतं. ती लग्नाला दहा वर्षे झाली होती. संसार चांगला होता, नवरा चांगला होता, घर व्यवस्थित चालत होतं. पण काहीतरी अपूर्ण होतं – आणि त्या अपूर्णतेचं नाव तिला तेव्हा माहीत नव्हतं.
एका दिवशी तिच्या मैत्रिणीने तिला विचारलं, “तू कधी तुझ्या pleasure विषयी विचार केलास का?” कविता गप्प बसली. त्या शब्दाचा अर्थ तिला समजत होता, पण त्यावर बोलणं म्हणजे काहीतरी निषिद्ध केल्यासारखं वाटत होतं.
ही केवळ कवितेची कथा नाही, ही हजारो भारतीय स्त्रियांची कथा आहे. ज्या आपल्या शरीराशी, इच्छांशी, आणि आनंदाशी लाजत जगतात. समाजाने त्यांना शिकवलं – “स्त्री म्हणजे देणारी, घेणारी नव्हे.” आणि इथूनच सुरू होतं “Pleasure Gap” नावाचं अंतर.
२. Pleasure Gap – अदृश्य पण खोल दरी
Pleasure Gap म्हणजे पुरुष आणि स्त्री यांच्या लैंगिक समाधानातील फरक. संशोधन सांगतं की heterosexual नात्यांमध्ये पुरुषांना orgasm येण्याचं प्रमाण 90% आहे, तर महिलांसाठी ते केवळ 60% च्या आसपास आहे. पण या आकड्यांच्या मागे फक्त जैविक नव्हे, तर सामाजिक कारणं आहेत.
आपल्या समाजात स्त्रीच्या लैंगिकतेकडे नेहमी दोन दृष्टिकोनातून पाहिलं गेलं – लाज आणि नियंत्रण. “तू बाई आहेस, तुझ्या शरीरावर मर्यादा ठेव,” असं सांगण्यात आलं. पण आनंद या संकल्पनेला जागाच दिली नाही.
जेव्हा स्त्री स्वतःच्या आनंदाविषयी बोलते, तेव्हा ती “बेभान”, “असभ्य”, “नकोशी” ठरते. आणि त्यामुळे त्या विषयावर मौनाची भिंत उभी राहते – एक भिंत जी पिढ्यान्पिढ्या उभी आहे.
३. इतिहासात हरवलेली इच्छा
आपण विसरतो की आपल्या संस्कृतीत एकेकाळी स्त्रीच्या आनंदाला स्थान होतं. कामसूत्र हे फक्त पुरुषांसाठी नव्हतं; त्यात स्त्रीच्या आनंदाचा, तिच्या इच्छांचा, आणि संतुलित सहजीवनाचा उल्लेख आहे.
पण नंतर समाज बदलला, धर्म, नैतिकता आणि पितृसत्ताक नियंत्रण यांचा प्रभाव वाढला. स्त्रीची भूमिका आई, पत्नी, गृहिणी या चौकटीत अडकली. तिचं शरीर “कर्तव्याचं” माध्यम बनलं, आनंदाचं नव्हे.
इतिहासात स्त्रीचा आनंद हरवला, आणि त्या हरवलेल्या भावनांचं नाव कोणी घेतलंच नाही.
४. लैंगिक शिक्षणात स्त्री कुठे हरवली?
आपल्या शाळांमधलं लैंगिक शिक्षण हे “biology chapter” पेक्षा काही वेगळं नसतं. Reproductive system समजावलं जातं, पण sexual pleasure किंवा consent या शब्दांना जागा नसते.
मुलांना सांगितलं जातं – “पुरुष म्हणजे सक्रिय, स्त्री म्हणजे निष्क्रिय.”
मुलींना शिकवलं जातं – “तुझं शरीर लपव.”
म्हणूनच जेव्हा त्या मोठ्या होतात, तेव्हा त्या स्वतःच्या इच्छेला पापासारखं समजतात. अनेक महिला स्वतःच्या शरीराच्या आनंदबिंदूविषयीही अनभिज्ञ असतात, कारण समाजाने त्यांना सांगितलं – “तसं विचारणं चूक आहे.”
५. विवाहातला गप्पांचा पिंजरा
लग्न म्हणजे समाजाने दिलेलं वैध नातं. पण त्या नात्यातही अनेक वेळा संवादाचं अभाव असतो.
स्त्रीच्या लैंगिक गरजांवर बोलणं म्हणजे तिचं “असंभव” वर्तन मानलं जातं.
“त्याला जेव्हा हवं असेल तेव्हा हो,” ही शिकवण अजूनही अनेक स्त्रियांना दिली जाते.
त्यामुळे स्त्री स्वतःच्या भावनांना बाजूला ठेवते आणि त्यात compromise नावाचा शब्द वाढतो.
मात्र, प्रेम आणि सहवास दोघांनाही आनंद देण्यासाठी असतात. पण जेव्हा एकजण देतो आणि दुसरा घेतो, तेव्हा ते प्रेम राहत नाही, ते एक सामाजिक बंधन बनतं.
६. Pleasure विषयी बोलणं म्हणजे असभ्यपणा का?
भारतामध्ये pleasure हा शब्दच लाजिरवाणा मानला जातो. चित्रपटांमध्ये पुरुषांच्या इच्छांवर सहज विनोद होतात, पण स्त्रीने आनंदाचा उल्लेख केला तर सेंसर लावला जातो.
स्त्रीच्या ओठांवर “आनंद” हा शब्द आला की, समाजाच्या कानांना तो अपमानासारखा वाटतो. पण हा विरोध इतका खोल आहे की तो केवळ संस्कृतीतच नव्हे, तर धर्म, शिक्षण आणि घरगुती वातावरणातही रुजला आहे.
अनेक महिलांना वाटतं की स्वतःच्या आनंदाबद्दल बोलणं म्हणजे “वाईट बाई” होणं. पण खरं तर, हे मानवी हक्कांचं प्रश्न आहे – शरीरावर, भावनांवर आणि इच्छांवर स्वतःचा हक्क असण्याचा.
७. “लैंगिक आनंद” आणि मानसिक आरोग्याचा दुवा
स्त्री स्वतःच्या इच्छांकडे दुर्लक्ष करते तेव्हा तिच्या शरीरावरच नव्हे, तर मनावरही परिणाम होतो.
अनेक स्त्रिया सांगतात की, त्यांना सतत अस्वस्थता, नैराश्य किंवा राग येतो – पण त्याचं मूळ “अपूरं लैंगिक समाधान” असू शकतं हे कोणी सांगत नाही.
Sexual fulfillment म्हणजे केवळ शारीरिक नाही, तो भावनिक संवाद, स्पर्श आणि स्वीकाराचाही भाग आहे.
जेव्हा स्त्रीला ऐकून घेतलं जातं, तिच्या इच्छेला आदर मिळतो, तेव्हा ती फुलते. पण जेव्हा तिला शांत राहायला सांगितलं जातं, तेव्हा ती हळूहळू आतून कोमेजते.
८. Pleasure Education – समाजाला लागणारी नवी शिकवण
ज्या पद्धतीने आपण आज लैंगिक शिक्षण देतो, त्याचं पुनर्रचना होणं आवश्यक आहे.
मुलांना आणि मुलींना दोघांनाही शिकवलं पाहिजे की pleasure म्हणजे लाज नव्हे, ती एक नैसर्गिक भावना आहे.
शाळांमध्ये आणि कॉलेजांमध्ये चर्चा व्हायला हवी – “Consent म्हणजे काय?”, “Pleasure म्हणजे परस्पर सन्मानाचं रूप आहे,” आणि “संबंधात दोघांचं समाधान समान असलं पाहिजे.”
ही चर्चा सुरु झाली की “Pleasure Gap” कमी होईल, आणि स्त्रीला स्वतःचा आवाज पुन्हा सापडेल.
९. मीडिया आणि डिजिटल स्पेसची भूमिका
सध्याच्या काळात OTT प्लॅटफॉर्म, सिनेमा, आणि सोशल मीडिया यांनी लैंगिकतेवर खुली चर्चा सुरु केली आहे. पण अजूनही अनेकदा ते “विक्रीसाठी” दाखवलं जातं, संवादासाठी नव्हे.
आपल्याला अशा कथांची गरज आहे जिथे स्त्रीची इच्छा लज्जास्पद नव्हे, तर मानवी भावनांचा भाग म्हणून दाखवली जाईल.
उदा. काही आधुनिक मराठी आणि हिंदी वेब सीरिज आता female gaze वर आधारित आहेत — जिथे स्त्रीच्या भावनांना, तिच्या आनंदाला आवाज दिला जातो.
हा बदल हळू आहे, पण तो सुरु झाला आहे — आणि तोच समाजाच्या मानसिकतेतील पहिला तडा आहे.
१०. शेवट – शांततेच्या पलीकडचा आवाज
कविता आता झोपत नाही – ती लिहिते.
ती आपल्या डायरीत लिहिते, “माझं शरीर माझं आहे. माझी इच्छा चुकीची नाही. माझा आनंद अपराध नाही.”
ती आज तिच्या नवऱ्याशी बोलते, “आपल्यात संवाद हवा. माझ्या भावना, माझं शरीर, माझा आनंद — हे सर्वही महत्त्वाचं आहे.”
तो तिला ऐकतो, आणि त्या दोघांच्या नात्यात एक नवा अध्याय उघडतो – आदर, संवाद आणि समान आनंदाचा.
ही कथा केवळ कवितेची नाही.
ही कथा त्या सर्व स्त्रियांची आहे ज्या आपल्या आतल्या आवाजाला शांत ठेवतात, आणि त्या सर्व पुरुषांचीही जी ऐकायला शिकत आहेत.
समाज बदलतो, जेव्हा संवाद होतो.
आणि संवाद तेव्हाच सुरू होतो, जेव्हा आपण “Pleasure” या शब्दाला पाप नव्हे, तर मानवतेचा एक भाग म्हणून मानतो.
लेखाचा सारांश:
महिलांच्या लैंगिक आनंदाबद्दल बोलणं ही लाज नसून शिक्षणाची सुरुवात आहे. समाजाने Pleasure ला पाप म्हणून नव्हे, तर परस्पर सन्मान, प्रेम आणि समान हक्क म्हणून स्वीकारायला हवं. “Pleasure Gap” मिटवणं म्हणजे स्त्रीला तिच्या शरीराचा आणि आत्मसन्मानाचा अधिकार परत देणं आहे.
#PleasureGap #WomenSexuality #MarathiBlog #SexEducationMarathi #GenderEquality #WomenEmpowerment #MentalHealth #TabooBreakers #FeminismMarathi #BodyPositivity
💬 FAQ Schema (HTML शिवाय):
प्रश्न 1: “Pleasure Gap” म्हणजे काय?
उत्तर: Pleasure Gap म्हणजे पुरुष आणि महिलांच्या लैंगिक आनंदाच्या अनुभवातील असमानता. समाजातील विचारसरणी, शिक्षणाचा अभाव, आणि महिलांच्या इच्छांकडे दुर्लक्ष हे त्यामागचं कारण आहे.
प्रश्न 2: महिलांना त्यांच्या लैंगिक आनंदाबद्दल बोलताना अपराधी का वाटतं?
उत्तर: कारण समाजाने महिलांच्या आनंदाला “लाजिरवाणं” मानलं आहे. त्यांना शिकवलं जातं की त्यांचा आनंद दुय्यम आहे आणि फक्त पुरुषांसाठीच सेक्स असतो.
प्रश्न 3: Pleasure Gap कमी करण्यासाठी काय गरजेचं आहे?
उत्तर: लैंगिक शिक्षण, संवाद, आणि लैंगिक आरोग्याबद्दल उघड चर्चा ही पहिली पायरी आहे. महिलांनी स्वतःच्या शरीराला आणि इच्छांना मान्यता देणं महत्त्वाचं आहे.
प्रश्न 4: समाजात Pleasure Gap बद्दल चर्चा का होत नाही?
उत्तर: कारण हे “taboo” विषय मानले जातात. पालक, शिक्षक आणि माध्यमं यावर उघड बोलण्याचं टाळतात, त्यामुळे गैरसमज वाढतात.
प्रश्न 5: महिलांच्या लैंगिक आनंदाबद्दल बोलणं का गरजेचं आहे?
उत्तर: कारण स्त्रीच्या आनंदाला नाकारणं म्हणजे तिच्या अस्तित्वाला नाकारणं आहे. आरोग्यदायी नातेसंबंध आणि आत्मसन्मानासाठी तिच्या इच्छांचा आदर करणं आवश्यक आहे.
0 comments:
Post a Comment